4 kwietnia 1896 roku urodził się litewski poeta rewolucjonista, w Polsce postrzegany jako marksista Julius Janonis (pseudonim Vaidilos Ainis).

Uczył się w szkole w miejscowości Birże (lt. Biržai), zbierał folklor, wysyłał materiał do Litewskiej Akademii Nauk.

Już wtedy zaczął pisać wiersze, z których bił ból z powodu niesprawiedliwości społecznej i empatia dla pokrzywdzonych przez los, biednych. Współpracował na łamach litewskich gazet.

Na początku I wojny światowej wraz z całym gimnazjum ewakuował się w głąb Rosji. Tu młody poeta również był współpracownikiem gazet lewicowych. Za działalność polityczną trafił do więzienia.

Po wyjściu dalej tłumaczył, pisał wiersze, publicystykę. Miał nadzieję, że nastanie nowe lepsze życie, o które walczył. Jednak zachorował na gruźlicę.

Nie chciał być ciężarem dla przyjaciół, więc rzucił się pod pociąg. Pochowany w Rosji. Zmarł 30 maja 1917 roku, w wieku 21 lat.

Jego pożegnalny wiersz to „AVE, VITA, MORITURUS TE SALUTAT!“. Czuć tu dumę, napięcie, tęsknotę, tragizm człowieka żyjącego na przełomie epok.

W 1921 roku wydano antologię nowej poezji. Jest tam wzmianka o niedawno zmarłym poecie, publikowane są jego wiersze.

AVE VITA, MORITURUS TE SALUTAT!

Pamilau dangaus žydrumą,

Auksu spindančią mėlynę,

Buinų vasaros žalumą

It krikštolas skaidrią rasą.

Pamilau ir mergą jauną,

Dar skaistesnę užu saulę,

Dar lieknesnę už žolyną

Ir blaivesnę užu rasą.

Źródło:
http://www.archyvai.lt/lt/idomus-dokumentai/j.-janonio-testamentines-yrx8.html