W 1387 roku Wielkie Księstwo Litewskie – największe państwo w Europie – przyjęło chrześcijaństwo, a właściwie katolicyzm, niesiony ogniem i mieczem. Zdaję sobie sprawę z tego, że to temat rzeka. Wiem doskonale, że historycy Litwy i Polski nie we wszystkim się zgadzają. Nie próbuję też przez pryzmat dzisiejszych czasów oceniać historycznych wydarzeń. Nie aspiruję do roli historyka – eksperta. Po prostu kocham historię i z tej okazji postanowiłam wtrącić swoje trzy grosze 🙂 Bardzo ciekawie pisał o tym portal poznajwilno.pl: http://poznajwilno.pl/miasto/o-wilnie/kategoria-warto-wiedziec/chrzest-litwy/

Wielkie Księstwo Litewskie było krajem pogańskim, które nie pałało chęcią przyjęcia chrześcijaństwa, które nie reprezentowało Boga, jako miłującego Ojca ani Jezusa jako Zbawiciela, ale było niesione ogniem i mieczem. Coś jednak trzeba było postanowić, chociażby dlatego, by skończyły się wyprawy krzyżackie.

Już Wielki Książę Giedymin (lit. Gediminas) w 1323 roku wysyłał listy za granicę, w których zapraszał kupców i rzemieślników do Litwy, obiecując im wolność wyznania i ulgi rzemieślnicze. Chciał pokazać, że to miasto wielonarodowe, wielowyznaniowe i tolerancyjne.

Na kraj chrześcijański raczej się nie napada, więc ten argument zostałby wytrącony z rąk, jeśli można tak powiedzieć. Ale jak tu przyjąć chrzest? Z „rąk” podwładnych (terytorium Rusi) – to niekoniecznie dobry pomysł, a i prawosławie może nie zatrzymać wypraw krzyżackich. Więc wybrano Polskę.

Czy cały kraj i naród stał się nagle chrześcijański? Oczywiście, że nie. To była raczej decyzja polityczna, potrzebna by uniknąć niekończących się wojen, móc się rozwijać i współpracować z Europą Zachodnią. Nie zapominajmy tu o Unii w Krewie w 1385 roku i powstaniu sojuszu w walce z Krzyżakami.

Żmudź dłużej się opierała i została ochrzczona dopiero w 1413 roku.

Bardzo mi się podoba dramat „Skirgaila”, autorem jest litewski pisarz Vincas Krėvė-Mickevičius (ukłon w stronę moich zainteresowań literackich, a raczej zboczenia zawodowego 🙂 ) Autor w ciekawy sposób przedstawia zetknięcie się pogaństwa i chrześcijaństwa. Żaden wybór nie jest dobry ani łatwy, każdy wymaga ofiar.

Znającym język litewski polecam lekturę tego utworu. Nieznających zapraszam na naukę jednego z najstarszych i najpiękniejszych języków 🙂

pl.wikipedia.org