Straty poniesione wskutek zakazu druków czcionką łacińską są trudne do oszacowania. Niezaprzeczalne jest to, że zasięg języka litewskiego wyraźnie się zmniejszył.

Litwa nie zapomniała swoich bohaterów, są oni otaczani szacunkiem po dziś dzień. Podkreśla się również konieczność dbania o język. Przez wieki był on poddawany próbom, skazywany na zagładę, a jednak przetrwał. Nie mniej niż knygnesziai zasługuje on na pomnik.

O zakazie druków czcionką łacińską i o jego zniesieniu pamięta nie tylko Litwa i Litwini. Setna rocznica zniesienia zakazu druków została wpisana do corocznych obchodów w kalendarzu UNESCO. Zjawisko przenoszenia książek przez granicę oraz ich rozpowszechnianie po kraju zostało przez UNESCO uznane za unikatowe na skalę światową.

Litwini cechują się wysokim stopniem poczucia przynależności narodowej, w obrębie której istotne znaczenie odgrywa język, religia, obszerna sfera symboliki etnicznej i oczywiście prasa w ojczystym języku.

Opowiedziałam tu dzieje prasy litewskiej na Suwalszczyźnie, które związane są z losami języka litewskiego. Mam nadzieję, że przyczyni się to do lepszego poznania i zrozumienia Litwinów, ich tożsamości narodowej i tak ważnych spraw dla każdego syna lub córki tego narodu.

Dziękuję, jeśli to przeczytałeś. Włożyłam całe serce, chcę dzielić tym co dla mnie ma ogromną wartość. Wierzę, że polskiego czytelnika też zainteresuje nie mające precedensu na świecie zjawisko.

Źródło:

http://WWW.wikipedia.org/wiki/Knygnešystė

Obrazek: http://www.bernardinai.lt