11 lutego 1905 roku urodził się litewski poeta neoromantyk Antanas Miškinis. Jego przyjacielem z lat szkolnych był inny litewski poeta Jonas Aistis.
A. Miškinis od dziecka znał twórczość ludową, motywy tej twórczości spotykamy również w jego poezji. Kochał ojczyznę i poezję, nie widział jednej bez drugiej.
Za pomoc ruchowi oporu został skazany przez władze sowieckie i zesłany do łagrów w głąb Rosji. Tam na skrawkach od worków cementu, na korze brzozowej napisał Psalmy – wizje człowieka walczącego z powszechną utratą człowieczeństwa, opisywał okrutną rzeczywistość życia w barakach, prosił Boga o pomoc, przelał tęsknotę za ojczyzną.
Więźniowie uczyli się Psalmów na pamięć, śpiewali je na tajnych spotkaniach również poza murami wiezienia.
Po powrocie z łagru pisał w miarę „poprawnie politycznie“, był to warunek powrotu z marginesu literackiego w objęcia Związku pisarzy litewskich. A może jego duch został złamany.
W latach siedemdziesiątych poeta przemówił serdecznym głosem, powrócił do neoromantycznej stylistyki z lat młodości.
Poeta z łagru Antanas Miškinis zmarł 16 grudnia 1983 roku.
Źródła:
Zostaw komentarz