Zygmunt I Stary objął panowanie nad Polską i Litwą w roku 1507, po śmierci swego brata Aleksandra Jagiellończyka. Zygmunt władał Polską i Litwą aż 42 lata.

Po śmierci Aleksandra Jagiellończyka, Zygmunt I Stary został wyniesiony najpierw na tron litewski w Wilnie (20 października 1506), potem – na sejmie piotrkowskim 8 grudnia 1506 – został wybrany na króla Polski.

Koronacja odbyła się 23 stycznia 1507 w katedrze wawelskiej.

Państwo było silne, a król odznaczał się nie tylko rozwagą, zmysłem politycznym i wojskowym, ale też zasłynął jako mądry mecenas nauk i sztuk wszelakich.

Nic dziwnego, że jego czasy nazywa się złotym wiekiem w historii Polski.
W polityce zagranicznej Zygmunt I Stary przede wszystkim przeciwstawiał się okrążeniu przez wrogów.

Zygmunt I Stary był wybitnym mecenasem sztuki. Jego zasługą jest bardzo wczesne wprowadzenie sztuki renesansowej do Polski, która (pomijając Węgry) wyprzedziła w tym względzie inne kraje europejskie.

Za jego rządów między innymi przebudowano w tym samym stylu Zamek Królewski na Wawelu, na którym znajduje się największy renesansowy dziedziniec w Europie, a ufundowana przez niego Kaplica Zygmuntowska przy katedrze wawelskiej jest nazywana „perłą toskańskiego renesansu na północ od Alp”.

W 1540 roku ufundował także Kapelę Rorantystów – męski zespół wokalny działający w katedrze wawelskiej jeszcze przez wiele lat po jego śmierci.

Źródło:

http://www.solidarni2010.pl/12134-kartka-z-kalendarza-koronacja-zygmunta-i-starego.html