Dla Litwinów jedną z najważniejszych dat w ich historii jest rok 1009. Kilka lat po wyprawie misyjnej obecnego patrona Polski św. Wojciecha (997), w podobną podróż wybrał się benedyktyn, biskup Brunon Bonifacy, znany Polakom m.in. z obrony w liście do króla niemieckiego Henryka II chrześcijańskich cnót Bolesława Chrobrego.

Po początkowym sukcesie misji, jakim było nakłonienie do przyjęcia chrztu władcy Prusów Netimera, św. Brunon został jednak zamordowany wraz z 18 towarzyszącymi mu zakonnikami.

Niemieckie Roczniki kwedlinburskie pisane w języku łacińskim odnotowały to wydarzenie właśnie pod rokiem 1009 dodając, iż do męczeńskiej śmierci misjonarzy doszło na pograniczu Rusi i Litwy (Litua, gen. sg. Lituae). Litwini uznali tą informację za pierwszą wzmiankę o nazwie ich późniejszego państwa.

Nazwa Litwy podawana w różnych formach, pojawiała się następnie w kronikach ruskich pod 1040, 1113 i 1132 rokiem, zaś od połowy XII wieku wzmiankowana była z coraz to większą regularnością w źródłach pochodzących z innych państw ościennych, również z Polski.

Rok 1009 to nie tylko „imieniny” Litwy, lecz również pierwsza dokładna data w historii Litwy, pierwszy prawdziwy epizod wydarzeń historycznych.

Wzmianki historyczne o Netimerze pozwalają sądzić, że był on nie tylko przywódcą plemienia, formował się już proces przejścia od plemion do powstania państwa. Chrzest Netimera nie doczekał się kontynuacji aż do 1387 roku.

Źródło:

http://www.lietuvai1000.lt/nuorodos_pdf/Bumblauskas%20Lietuvos%20tukstantmetis.pdf

Zdjęcie: lt.wikipedia.org