Źródło:

http://www.šaltiniai.info/index/details/1071

Gabrielė Petkevičaitė-Bitė była aktywną działaczką społeczną, publicystką, współpracowniczką litewskich gazet, pisarką, pedagogiem, filantropem.

Została wychowana w duchu tolerancji i szacunku do innych osób, całe życia świadomie dążyła do celu – bezinteresownie pomagać innym. Jej słowa i czyny współgrały ze sobą – zawsze była gotowa uczynić to, co powiedziała.

Uczyła, pomagała, wspierała finansowo młodych i zdolnych ludzi, aktywnie uczestniczyła w życiu społecznym i politycznym.

Była jednym z organizatorów i reżyserem pierwszego teatralnego przedstawienia po litewsku, które odbyło się w 1899 roku w miejscowości Palanga (Połąga).

W jej domu spotykali się pisarze, czytano tu ich najnowsze dzieła, omawiano je. Bitė również wykazała się talentem literackim. Jej pierwszy utwór „Vilkienė“ ukazał się w 1894 roku. W domu jej oraz jej ojca spotykali się Prezydent Litwy Antanas Smetona, pisarki Žemaitė, Sofija Pšibiliauskienė (Lazdynų Pelėda). To był dom otwarty na ludzi działający na rzecz odrodzenia narodowego, nesienia pomocy potrzebującym.

W latach 1900-1905 napisała większość swoich „małych“ utworów: „Nebe pirmas“, „Iš gyvenimo verpetų“, „Homo sapiens“, „Dievui atkišus“. Zostały one natychmiast oceniono w stworzonym przez nią samą gronie krytyków.

Zmarła 14 czerwca 1943 roku.

Motywacja jej działania i wyborów życiowych opierała się na tych samych wartościach, jakie deklarowała w swojej pierwszej powieści „Vilkienė“: pomagać innym. W zniekształconym przez chorobę ciele (cierpiała na skrzywienie kręgosłupa) żył silny duch.